کوچولو بیا یارآقا باشیم ۵5 (دل نوشته)

دست از طلب ندارم تا کام من برآید

   یا تن رسد به جانان یا جان ز تن برآید

  همه هست آرزویم تا ببینم از تو رویی            چه زیان تو را که من هم برسم به آرزویی

😇ای یوسف فاطمه ! رسیده به ما و تمام مردم دنیا دشواری و مصیبت !

ولی دست هایمان خالی است. ما آمده ایم تا پیمانه هایمان را پر کنی که خداوند صدقه دهندگان را پاداش میدهد.

ای روی تو زیبایی بخشنده به زیبایی
سرو از قد رعنایت آموخته رعنایی
جز فکر تو خوبان را نبود سر و سودایی
ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی
 جان بی تو به لب آمد وقت است که باز آیی
سودای وصال تو،رسوای جهانم کرد
مهجور ز دین و دل، بیگانه ز جانم کرد
القصه که هجر تو،بی تاب و توانم کرد

خدایا من در این صبح و همه ی صبحگان زندگی ام، عهد و بیعتی با مولایم تازه می سازم که هرگز از آن سر پیچی نکنم و دست نکشم.

😇خدایا ما را از یاران و یاورانش قرار بده.
آیا تا به حال از خود پرسیده ایم چگونه می توان امام زمان را یاری کرد؟ آیا وظیفه ای نداریم؟ آیا نباید کاری انجام داد؟ چه باید کرد؟ آیا لااقل گامی در جهت شناخت صحیح او برداشته ایم؟ تا به مرگ جاهلی نمیریم؟ همان طور که در روایت آمده است؛هر کس امام زمان خود را نشناسد به مرگ جاهلیت مرده است :(من مات و لم یعرف امام زمانه، مات میته جاهلیه)
آیا اگر او بیاید می توانیم در مقابلش بایستیم و به چشمان مهربانش نگاه کنیم یا نه؟

مرثا نورانی

فروردین ۹۹