بچه ها رو دست کم نگیریم!

بچه ها هم می فهمند،هم تحلیل می کنند، هم راهکار پیشنهاد می دهند.

وهم برای همیشه به خاطر می سپارند ،

خیلی وقت ها بهتر از ما بزرگتر ها!

فقط ما بزرگترها باید چنین چیزی رو باور کنیم،اون موقع هست که خیلی چیزها عوض میشه!

پایان یکی از جشنواره های «بازی های سفینه ای» شعر نمایش « خورشید پشت ابر سفینه» رو خواندیم: خورشید ما امام زمانه

 ابر تیره بذار بتابه

آهای بچه ها،آهای غنچه ها

مهدی زهرا،صاحب زمونه

دل نگرونه، منتظرمونه آی منتظرمونه(۲)

دختر چهار ساله ای بدو بدو اومد سمتمون و با نگاهی معصومانه  گفت:

«خاله،خوب خودمون یه  ابر درست کنیم ،بعد بزنیمش کنار ،تا خورشید پیدا بشه،

اون وقت  امام زمان (عج) هم بیاد!»

بوسه بارانش کردم. 

شعر ما ،تنها یک آوای بدون مفهوم برای او نبود،او همه ی کلمات را درک کرده بود ،تحلیل کرده بود،

فکر کرده بود و دغدغه مند راهکار پیشنهاد داده بود،کاری

که خیلی از ما بزرگترها خیلی وقت ها نمی کنیم،

بچه ها رو،دست کم نگیریم!

تهیه و تنظیم:مرثا نورانی