پاسداشت کودکی

به نام خدا

کودکان چه ویژگی هایی دارند که در دنیای ما بزرگسالان یافت نمی شود ؟ چرا گذری هرچند کوتاه در ایام کودکیمان و یادآوری معصومیت آن دوران قلبمان را آرام میکند ؟حکمت این گفته ی حضرت عیسی (ع) در چیست که فرمودند :« هیچ بزرگسالی به معراج نمی رود مگر آن که به کودکی خویش بازگردد .»

چشمه ی دیدگان کودکان چه پر آب است .آنان اگر اراده کنند ، به سهولت می توانند گونه های خود را خیس کنند . قلب سخت وسنگوا ره ی ما بزرگسالان ، کمتر به ما مجالی می دهد که در نیایش پنهانی مان با خدا ، چشمانی مرطوب داشته باشیم . با دور شدن از کودکی ، گویی خشکسالی سالهاست که بر دیدگان ما سایه افکنده است .

شگفت زدگی وتحیر در مواجهه با پدیده های گوناگون جهان هستی ، از ویژگی اصیل ذهن کودک است . از آنجا که هنوز  گرد وغبار عادت و فراموشی بر ذهن کودک ننشسته است ؛ جلوه های گوناگون پدیده های جهان هستی ، چون طلوع وغروب خورشید ،مهتاب و آسمان پرستاره شب ، رنگارنگی درختان و جنگل ، تنوع و ویژگی های جانوران  و گیاهان ، پروانه زیبا  و رنگارنگ روی گل ها ، تولد خواهر یا بردار کوچولو ، مرگ مادر  بزرگ قصه گو و مهربان  وهزاران پدیده دیگر  ذهن بکر کودک را به شگفتی وا می دارد .

شگفتی ، معرفت و  فضیلت  را به همراه دارد.

این ویژگی شگفت زدگی کودکان یکی از دلایلی است که برخی از متفکران  آنان را فیلسوفان  طبیعی  می دانند . زیرا افلاطون  معتقد  بود که آغاز فلسفه با تحیر و شگفت زدگی است . فیلسوفان  نیز به سان کودکان  می مانند که بسیاری از پدیده ها و مسایل برای آنان  تازگی دارد و آنان اندیشه خود را معطوف تأمل  پیرامون آن می کنند .

شگفت زدگی کودکان از یک سو  و کنجکاوی طبیعی آنان از سویی دیگر ، موجب پرسشگری بی پروای آنان  می شود . کودکان از آنچه که موجب شگفتی آنان شده است ، بی محابا پرسش می کنند . کنجکاوی و پرسشگری را برخی جوهره ی فلسفه ورزی می دانند . به اعتبار این ویژگی کودکی  است  که پیشگامان  و پیروان برنامه «آموزش فلسفه به کودکان » آنان را مستعد آموزش ویادگیری فلسفه ورزی می دانند .

اهمیت پرسشگری در تعلیم وتربیت تا آنجاست که برخی معتقدند «پرسشگری قلب آموزش ویادگیری است » . اما تربیت رسمی وغیر رسمی ما بزرگسالان موجب خاموشی و سرکوبی شعله ی پرسشگری و بی توجهی به این جوهر الهی و ذاتی کودکان می شود.

بااین اوصاف چه تصمیم خوبی است که خساست در لبخند را کنار بگذاریم و با رویی گشاده ، جسارت در پرسش و بیان نظر را به کودکانمان هدیه دهیم . هدیه ای که به روح و روان فرزندمان تقدیم می کنیم برای او پایدارتر و ارزشمندتر  از هزاران  هدیه ی مادی است که با زهرخندمان به او می دهیم .

منبع :کتاب فلسفه در کلاس درس،تهیه و تنظیم:مژگان خیراندیش