یا باقرالعلوم(8)(کلاس شیرین تر از عسل (حدیث امام محمد باقر(ع))

توی این جلسه با دانشمند کوچولو هایم،در مورد این که "حدیث" چی هست؟ و اصلا چرا ما یادشون می گیریم به همراه حدیث امام محمد باقر(ع) به گفت وگو نشستیم.

این که "حدیث" حرف های خوب امام هامون هست و به ما کمک می کنه تا کارهای خوب یاد بگیریم و بهتر  و شادتر زندگی کنیم و...

بازی انتخاب شده، بسیار با استقبال بچه ها رو به رو شد:

یه کلاه، با شش توپ رنگی:

بازی اول:

توپ ها رو از روی کلاه جدا کردیم و در هنگامی که بچه ها حدیث و شعر این جلسمون رو می خواندند،یکی از بچه ها فرصت داشت با سلیقه ی خودش،هر توپ رنگی رو در جای مورد علاقه اش قرار بده،این بازی در تقویت عضلات کوچک دست،هماهنگی چشم و دست هم بسیار راهگشا بود چون توپ ها با روش خاصی روی سطح به اصطلاح کلاه قرار می گرفتند و کسی که حدیث رو بهتر خوانده بود،نفر بعدی برای انجام این بازی می شد.

بازی دوم:

کلاه توپی، روی سر بچه ها قرار می گرفت و مربی شروع به خواندن حدیث مدنظر می کرد،وقتی مربی از خواندن باز می ایستاد،کلاه بر سر هر یک از بچه ها بود او می بایست حدیث و شعر را برای دوستانش بخواند:

با حدیث معصومین زنده می شه دلامون

 هر حدیثشون نوره    هر حرفشون هم نوره  

اما یکی از نکات مهمی که در این جلسه می خواستم به صورت عملی،به بچه ها یاد بدهم ؛ این نکته بود که بچه ها به اطرافشون خوب نگاه کنند و با کمی خلاقیت،از اشیا و اسباب بازی های خود،اسباب بازی های جدید بسازند؛ کلاه توپی ما،قسمت بالای چراغ خواب منزلمان بود که با آن، این بازی ها را طراحی کردیم.

یاعلی،التماس دعا

ایده و اجرا: مرثا نورانی