گزارش از کلاس پیام شادمانی5( خلقت انسان و جشن تولد)

توی جلسه ی قبل کلاس پیام شادمانی،از تولد دوباره طبیعت حرف زدیم و این جلسه،از تولد و خلقت انسان.

در مورد بخشی از شگفتی های خلقت انسان با بچه ها حرف زدیم؛

این که اثر انگشت هر آدمی مخصوص خود اوست و یا این که طول رگ های بدن انسان در حدود ۵۶۰۰۰۰ کیلو متر هست یعنی مسافتی معادل یک برابر ونیم مسافت بین کره ی زمین تا ماه!!

بچه ها با تعجب می پرسیدند چه طور ممکنه! و به فکر فرو می رفتند.

در مورد هدف خلقت انسان به گفتگو نشستیم؛

این که ما آمدیم توی این دنیا تا رشد کنیم ومتناسب با این موضوع، بازی طراحی کردیم تا به بچه ها بفهمانیم که گاهی برای رشد کردن باید خم شد و تواضع کرد(بچه های از زیر میز به نشونه ی این نماد رد می شدند.) و گرنه رشدی اتفاق نمی افتد.

گاهی برای رشد کردن باید ظریف عمل کرد.( بچه ها با دقت از توی حلقه می پریدند بدون این که بدن آن ها با حلقه تماس پیدا کند.)

گاهی رشد کردن در سکوت و صبر کردن هست.( بچه ها دو نفر دونفر دستانشون رو به هم داده بودند و صف درست کرده بودند و دونفر اول صف،باید با سرعت و دقت مراحل بازی رو انجام می دادند و در انتها،به آخر صف می رفتند و دوستان بعدی که منتظر بودند به ابتدای صف می رسیدند.)

گاهی برای رشد کردن باید از روی موانع پرید(بچه ها از روی طناب به صورت زیگزاگ می پریدند.)

گاهی برای رشد کردن باید مشکلات را نا دیده گرفت و خیلی جدی شان نگرفت.(بچه ها صندلی های چیده شده در مسیر را دور می زدند و..)

 همین جور که یک تولد شعف انگیز رو،توی بهترین جای دنیا(مسجد) گرفته بودیم آیه ی۲ سوره انعام

رو به همراه شعر اون، زمزمه کردیم.

این هم کارت آموزه ی آیه ی این جلسمون به همراه صوت اون:

http://uplod.ir/h1qzf0r32vqj/خلقت_انسان.mp3.htm

این هم از شعرهای تولدمون:

مربی کلاس: مرثا نورانی

شعر: ساجده طالبی