سردار کوچک سپاهم یا حسین(علیه السلام) 21 (گزارش خیمه ی عمو عباس: محرم کودکانه)

باز  هم خدا توفیق داد یک بار دیگر بنیاد سفینه مراسمی را به نام «خیمه عمو عباس» در روز دوشنبه مورخ بیست و هفتم آبان نود و دو در شهرک قدس (غرب) تهران برگزار کند .

و اینک گزارش کامل آن:

وقتی می خواهی وارد شوی یک تابلویی که خودش دنیایی است،جلب توجه می کند؛خیمه ای که روی آن نوشته شده «به خیمه عمو عباس خوش آمدید.» جای نقطه های نوشته قطره ها ی قرمز رنگ می بینی و تنها نقطه ی عمو عباس هست که آبی رنگ است.پرچم کوچولوی کاغذی سبزرنگ یا ابا الفضل  بالای خیمه چشم نواز است.

و اما ورود ویژه ی میهمانان کوچولوی عمو عباس:

دو تا از خادمین عمو عباس دم در ایستاده اند و به صورت آهنگین زمزمه می کنند:

«هل من ناصرٍ ینصرنی؟»، «کیست مرا یاری کند؟»

میهمانان کوچولوی عمو عباس پس از گذشتن از بین این دو خادم و آشنا شدن گوش آن ها با این نوا و سعی در تکرار آن، قایق کاغذی را تحویل گرفته و به سمت حوضچه آب می روند و مشغول فوت کردن و بازی مختصری با آن می شوند و قطعا در عین این که لذت بردند علامت سئوال هایی در ذهن آنان نقش بسته است که چرا این کار ها را انجام دادند.

در حین هدایت میهمانان کوچولوی عمو عباس به سالن اصلی ، صدای کلیپ امیر محمد متقیان در مورد محرم به گوش می رسد، تا همه سر جای خود آرام بگیرند این کلیپ و کلیپ «قطره آب و زمین کربلا» که در همین سایت نیز وجود دارد پخش شد.

پس از سلام و خوشامد گویی مجریان،پرده برداری از راز قایق ها و آب بازی کودکان با بیانی کودکانه شد که: پیامبر ما (صلی الله علیه وآله وسلم) فرمودند: «ان الحسین مصباح الهدی و سفینه النجاه»،« امام حسین(علیه السلام) چراغ هدایت و کشتی نجات اند.»؛( سفینه به عربی می شه همین کشتی ها و قایق هایی که با هاشون آب بازی کردید.) و بعد هم این شعرزیبا «بوی محرم میاد» تقدیم میهمانان کوچولوی عمو عباس شد:

بوی محرم که میاد        خیمه و پرچمش میاد
فرشته از تو آسمون      برای ماتمش میاد

مسافرهای کربلا          دارن میرن به مهمونی
دل رو بزن به قافله       اگه میخوای جا نمونی

توی صف زنجیر زنها   آقا تماشات می کنه
اگه یه قطره عاشقی      وصل به دریات می کنه

کنار هر سقا خونه        به تشنه ها آب بنوشون
بچه های کوچولو رو     لباس سقا بپوشون

وقتی که مشکی میپوشی فاطمه از راه می رسه
میگه فرشته ها بیاین     داره میره حسینیه

و بعد هم بازی خیمه:

مجریان فضا سازی شب عاشورا را برای بچه ها انجام دادند به این معنا که: امام حسین(علیه السلام)همه را توی خیمه جمع کردند و گفتند: «هر کس می خواهد بره می تواند بره...» فقط یارای واقعی امام موندند امام می گفتند: «هل من ناصرٍ ینصرنی؟»، «کیست مرا یاری کند؟»

بچه ها شما دوست داشتید به امام حسین کمک کنید؟ اگر بله ، پس با کارهای خوبتان می توانید همین الان هم امامتون را یاری کنید و بچه ها شروع  می کنند به گفتن کارهای خوب و یکی یکی یاوران کوچولوی امامشان می شوند و مجریان برنامه این نوحه را زمزمه می کنند:

نوحه
ای کاشُ بودم کربلا        همراهت ای نور خدا
ای کاشُ بودم نینوا         من در رکابت ای شها
جانم حسین جانم حسین  آقا و مولایم حسین(2)

من کودکی هستم ولی       سرباز خوبی می شوم
من در کنار خیمه ها          همچون نگهبانی شوم
جانم حسین جانم حسین  آقا و مولایم حسین(2)

تا کودکان خیمه ها       با  بودنم یاری بشن
من با تمام کودکی       با نامت آروم می شوم
جانم حسین جانم حسین  آقا و مولایم حسین(2)

سپس میهمانان کوچولوی عمو عباس به دو دسته تقسیم شدند. یک دسته از آن ها به داخل خیمه عمو عباس دعوت می شدند و با شکلات از این عزاداران کوچولو پذیرایی می شد؛ بوی خوشی که داخل خیمه را آکنده کرده بود و نور سبز داخل خیمه فضا را معنوی ترو به یاد ماندنی تر می کرد.

دسته ی دیگر میهمانان کوچولوی عمو عباس بیرون خیمه با مداحی کودکانه زیر که در عین کوتاه بودن پیام عاشورا را منتقل می کند به سینه زنی پرداختند و سپس جای دو گروه عوض شد:

حسین عزیز دلها         وقتی رسید  به کربلا

 گفت اگر بمیرم           ظلم نمی پذیرم

 آمده ام به کربلا           زنده کنم دین خدا

 خوبیها رو صدا کنم    بدی ها رو جدا کنم  

صلح و صفا به پا کنم    حسین حسین حسین جان(3)

و اما بازی بعدی:

بچه به صورت دایره وار دستانشان را به هم می دهند و در حالی که شعر زیر را به  همراه مربیان زمزمه می کنند در هر قسمت نیز یک حرکت را متناسب با شعر انجام می دادند برای مثال: به من لاله داد: دستهایشان را مثل گل لاله بالای سر خودشان می بردند و یا مشک هایی طراحی شده بود که به هنگام گفتن مشک رو دادم به زمین  مشک ها رو خم می شدند و به زمین می دادند و...
و اما شعر بازی:

دویدم و دویدم    به کربلا رسیدم   کنار چشمه ی آب     یه مشک خالی دیدم

مشک رو دادم به زمین    زمین به من لاله داد   لاله به رنگ خونه

  تو گوش من می خونه

حسین حسین غریبه  حسین حسین شهیده

برای این که تنوعی بشود از میهمانان کوچولوی عمو عباس  پذیرایی مختصری به عمل آمد و همین طور که نشسته بودند به نوحه زیر گوش جان می سپردند و ابا الفضل (2) را تکرار می کردند:

نوحه
سقای دشت کربلا                             ابالفضل ابالفضل  

 ای پهلوان کربلا         ابالفضل ابالفضل

ای مهربان عموی ما                        ابالفضل ابالفضل  

 ای باوفا عموی ما       ابالفضل ابالفضل

و... این نوحه به صورت کامل در سایت سفینه آمده است که می توانید به پست مربوطه مراجعه کنید.

و اما بازی آخر:

که عملاَ دو با مانع بود و قرار بود یار های عمو عباس از تمامی موانع بگذرند و خودشان را به چشمه برسانند و بعد از پر کردن مشک به داخل خیمه بروند.
تشویقی که بچه ها دوستان خودشان را می کردند و فضا را هیجان انگیز تر وبه یادماندتی می کرد این بیت بود:

 یار عمو عباس باش    زرنگ و پر تلاش باش    عمو عباس پیروزه      قهرمانه هر روزه
برنامه با دکلمه و مداحی زیر به پایان رسید:

گل یاس
آن روز حسین آن گل یاس          اینجور بگفت او به عباس

سردار با وفایم                           سقای بچه هایم

و... که این شعر هم به صورت کامل در سایت بنیاد سفینه موجود است.
سلام کودکانه  به امام حسین(علیه السلام) و پخش شعر «من مشکم»، در حالی که میهمانان کوچولوی عمو عباس هدایای خودشان را دریافت می کردند خاطره این روز زیبا را در ذهن آنان ماندگار می کرد.

تهیه و تنظیم: ساجده طالبی و مرثا نورانی.

ایده پرداز: مرثا نورانی و ساجده طالبی.